Türkiye’de Sivil-Asker İlişkilerinin Dönüşümünün Sebepleri

Özet

1999’dan beri Türkiye’de sivil-asker ilişkileri, yapılan birçok anayasal ve kurumsal değişiklikle birlikte dönüşüm yaşamıştır. Sivillerin denetiminden bağımsız ve siyaset üzerinde vesayet ve veto yetkilerine sahip olan silahlı kuvvetler son on beş yılda bu yetkilerinin birçoğunu önemli ölçüde kaybetmiştir. Bu dönüşüm sadece yasal çerçevede yapılan reformlar sonucunda değil aynı zaman- da siyasi ve sivil elitlerin, toplumun ve askeri kesimlerin davranışsal ve tutumsal değişimlerinin de bir etkisi olarak ortaya çıkmıştır. NATO’nun sivil-asker ilişkilerindeki dönüşüme etkisi ise dolaylı olarak gerçekleşmiştir. NATO üyeliği çerçevesinde askerler arasında hakim olan ve Tür- kiye için biçilen Batılılaşma amacı ve bu misyonun reform sürecine duyulan tepkileri azaltması NATO’nun uzun vadeli katkılarındandır. Ayrıca Soğuk Savaş sonrasında tüm NATO üye ülke- leri için değişen uluslararası konjonktür ve bu bağlamda askerin ülke savunmasındaki rolünün farklılaşması da unutulmaması gereken etkilerdendir.

Anahtar kelimeler

Türk Silahlı Kuvvetleri, Siyasi Otonomi, Demokratikleşme, Askeri Darbe, Avrupa Birliği, Ergenekon, Balyoz

Atıf

Gürsoy, Yaprak, “Türkiye’de Sivil- Asker İlişkilerinin Dönüşümünün Sebepleri”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 11, Sayı 43 (Güz 2014), s. 157-180.

Bağlılıklar

• Yaprak GÜRSOY, Doç. Dr., İstanbul Bilgi Üniversitesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü